جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به دنبال تحلیل و نقد دیدگاه مستشرقان در نقد متن حدیث نزد محدّثان و رجالیان متقدّم اهل‌سنّت است چه آنکه رویکرد غالب مستشرقان در حوزه مطالعات حدیثی، فرآیند نقّادی حدیث اسلامی را محدود به نقد سندی دانسته و بر این باور است محدّثان مسلمان به پدید? نقد متنی بی‌توجّهی یا کم‌توجّهی داشته‌اند. تحقیق از نظر هدف بنیادی و با روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی انجام‌شده و روش تحلیلِ داده‌ها کیفی بوده است. جامع? تحقیق متنی و شامل کتب محدّثان و رجالیان اهل‌سنّت در سد? سوّم و چهارم هجری و نگاشته‌های مستشرقان در نقد متن حدیث اسلامی بوده است که به صورت هدفمند و با توجّه به سوالات تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که نقد متن حدیث نزد محدّثان و رجالیان متقدّم اهل‌سنّت وجود داشته است. هم‌چنین در پیِ بررسی آرای مستشرقان در این خصوص، نظراتشان در دو محور اصلی عدم نقّادی متن احادیث و چرایی آن شامل مبانی خاصّ کلامی اهل‌سنّت و رقابت‌های اهل‌حدیث و اهل‌رأی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه آنکه برخلاف تصوّر مستشرقان در منحصر ساختن سنجش اعتبار حدیث اسلامی به نقد سندی، محدّثان و راوی‌شناسان متقدّم اهل‌سنّت در بررسی اعتبار احادیث، به نقد متنی نیز توجّه داشته‌اند.

شیعه‌شناسی به رشته‌ای اطلاق می‌شود که از مجموعه‌ی مسائل به هم ‌بافته‌ی یک جمعیت مذهبی به نام شیعه بحث می‌کند. از نحوه‌ی پیدایش و شکل‌گیری آن در تاریخ اسلام، از چگونگی بسط و گسترش آن در میان اقوام مختلف عرب و عجم، از شاخه‌ها و نحله‌ها، رهبران و دانشمندان، منابع و متون، معارف ودانش‌ها، آموزه‌ها، آیین‌ها، اصول عقیدتی، نقش تاریخی و تمدنی و نیز وضعیت فعلی شیعیان در جغرافیای مسکون. این رشته معرفتی بین رشته‌ای بوده و در میان دانش‌های الاهیات و علوم‌اجتماعی جای گرفته و این دو را به یکدیگر پیوند می‌دهد و با توجه به همین موضوع، به لحاظ روش‌شناسی و تکنیک‌های مورد استفاده رشته‌ای بینابین می‌باشد. یعنی هم از روش‌های الاهیاتی استفاده می‌کند و هم از روش‌های علوم‌اجتماعی. در یک تقسیم‌بندی دانش شیعه‌شناسی به سه رشته‌ی الاهیات شیعی با گرایش‌های: تفسیر، حدیث، فقه، اخلاق و کلام، رشته‌ی تاریخ تشیع با گرایش‌های: تاریخ پیامبر(ص) و امامان شیعه(ع)، تاریخ دولت‌ها و حکومت‌های شیعی، تاریخ اجتماعی شیعیان و نقش شیعیان در تمدن اسلامی و رشته‌ی مطالعات فرهنگی- اجتماعی شیعیان با گرایش‌های: جمعیت‌شناسی، مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی شیعیان قابل تقسیم است. گرایش-های مربوط به رشته‌ی الاهیات شیعی مستند به متون بوده و پژوهشگران این علوم در بررسی موضوعات مورد مطالعه‌ی خود از روش‌های اسنادی/ کتابخانه‌ای و تفسیری با رویکردهای نقلی، عقلی و یا ترکیبی استفاده می‌نمایند. گرایش‌های مربوط به رشته‌ی تاریخ تشیع، مستند به گزارش‌های تاریخی هستند و پژوهشگران این عرصه در بررسی مسائل مورد مطالعه ی خود از روش های اسنادی/ کتابخانه ای با رعایت قواعد تاریخ نگاری اسلامی شیعی بهره می برند. گرایش های مربوط به رشته ی مطالعات فرهنگی اجتماعی شیعیان با پژوهش در واقعیت ها و نمودهای خارجی همراه هستند و پژوهشگران این علوم از روش های کمی و کیفی، میدانی و مشاهده ای، اسنادی و یا از ترکیبی از دو یا چند روش نام برده شده استفاده می نمایند.

چکیده ندارد.

دانش «اصول فقه» یکی از علوم مورد نیاز مفسر قرآن است. این دانش در تفسیر قرآن و دستیابی به مفاد استعمالی و مراد جدی خدای متعال از واژگان و جمله های قرآن کریم و استخراج معانی عمیق تر و مدلول های پنهان کلام الهی تأثیر چشمگیری دارد. هدف از این نوشتار که با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکردی تطبیقی نگارش یافته، جستجو از نقش مباحث دانش اصول فقه در «تفسیر» و بیان برخی از کاربردهای عینی و عملی این دانش در تفسیر قرآن است. از جمله کارکردهای علم اصول فقه در تفسیر، آشنایی با انواع واژگان مانند مجاز، حقیقت، مشترک و قواعد تشخیص آنها، کشف مدلول هیئات مفرد –مشتق- و مرکب و نیز صیغه امر و نهی و دلالتهای التزامی و پنهان کلام، آگاهی از قواعد تخصیص و تقیید در آیات عام و مطلق، شناسایی و رفع ابهام از الفاظ مجمل، بیان نقش مستقلات و غیر مستقلات عقلی در تفسیر و معرفی منابع تفسیری و بررسی اعتبار آنها است که در قالب بیان کارکردهای «مباحث مقدماتی علم اصول»، «مباحث الفاظ»، «ملازمات عقلیه» و «مباحث حجیت» در «تفسیر» بیان شده است.بطور کلیمی توان گفت که از مباحث علم اصول فقه برخی مباحث در قواعد تفسیر، بعضی در روش های تفسیر، برخی در منابع تفسیر و برخی نیز در مبانی تفسیر قرآن نقش اساسی دارد.

دین اسلام در جامعه اسلامی به عنوان نظامِ فرهنگ سازی ، عمل می کند و از این جهت به عنوان معیار و مرجع موجه سازی ارزش ها و هنجار ها و باور ها و کنش های مسلمانان به هویت بخشی می پردازد تا به فرهنگ جامعه، چهره ای دینی ببخشد. در عین حال این اصول عقیدتی بر اساس تفاسیر و تعابیر مفسران دانش دینی ، تبیین و تعبیر می شود وبدین ترتیب نظام دانش اسلامی حامی نظام فرهنگ اسلامی است. یکی از مهم ترین این دانش های دینی، دانش حدیث است که مدعی انتقال حقایق دینی از آبشخورهای اصلی آن یعنی قرآن و سنت نبوی به عنوان مبین وحی است. در فرهنگ دینی اسلام، منبع اصلی تمام زیست مسلمانی این دو رکن باید باشد که در مذهب اهل سنت بر اساس نظر و عمل صحابه یا سلف عادل شناخته و تفسیر می شود و از این جهت روایت و تفسیر صحابه الگوی فرهنگ اسلامی است. بنابراین شناختنو تحلیل اعصار گوناگون تاریخ جوامع مسلمان و فرهنگ اسلامی بدون در نظرگرفتن احادیت کار بسیار دشوار و گاهاً محالی است. در پرداختن به سیرنگارش احادیث،عصر تدوین(قرن 2و3 هجری) جز دوران مهم تاریخ حدیث به شمار می آید. در عین حال که در تاریخ فرهنگ اسلامی نیز به عنوان دوران تعریف و تثبیت فرهنگ اسلامی جوامع مسلمان شناخته می شود ؛ زیرا شکل و محتوای نگارش حدیث در این دوران ، کهبا فاصله ی زمانی چند صد ساله از حیات پیامبرهمراه بوده همانند آینه ای فضای فکری ،فرهنگی و اجتماعی آن را به خواننده باز می شناساند. نکته ای که در این عصر قابل تأمل می باشد سیر نگارش و تدوین کتب حدیثی اهل سنت است ؛ به گونه ای که در یک دوره ی محدود زمانی( 50 سال) شش کتب مهم و معتبر اهل سنت نگارش می یابد . بخش عمده ای از این احادیث توسط عایشه نقل شده است. بررسی و شناسایی و دسته بندی محتوایی احادیث منتسب به عایشه از چشم انداز جایگاه مرجع در فرهنگ سازی جوامع مسلمان و ابعاد مختلف فرهنگ اسلامی مساله اصلی این تحقیق است

یکی از موضوعات شایان توجه در حوزه پژوهش‏های حدیثی، «سبب ورود» و یا به عبارتی «سبب صدور احادیث» می‏باشد. از آنجا که احادیث معصومان? در شرایط زمانی و مکانی متفاوت و با انگیزه‏ها و اهداف خاصی از زبان مبارک آنان صادر شده‏ است، فهم مراد و مقصود معصوم (علیه السلام) در این دسته از احادیث، بدون توجه به علل و عواملی که باعث صدور حدیث اززبان آن انوار مقدس گشته، بسیار سخت و چه بسا غیر ممکن است؛ بر این اساس، این نوشتار با بررسی و گردآوری احادیث دارای سبب ورود از منابع و متون حدیثی شیعه و دسته‏بندی و موضوع‏بندی علمی، به بررسی مسایل مختلف پیرامون سبب ورود حدیث و کارکردها و فواید مترتب بر آن در حوزه حدیث شیعه پرداخته است.در مواردی که حدیثی مورد استناد علمای شیعه بوده، ولی در منابع حدیثی شیعه یافت نشد، به متون حدیثی عامه مراجعه و به آن منابع استناد گردیده است. روش پژوهش در این رساله، توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‏ای و نرم‏افزاری است

توصیف کلام وحی و تأثر آیات قرآنی که علم معانی خصوصا معانی ثانوی أمر در آیات قرآنی استفاده شده است روش مورد استفاده در پژوهش و کلید واژ ه ها

این پژوهش بررسی آموزه‌های اخلاقی در اندیشه و آثار شهید چمران و تطبیق آن با کلمات قصار نهج‌البلاغه می‌باشد. در این راستا با روش تحلیل محتوا، مهمترین مولفه‌های نگرش اخلاقی در آثار شهید چمران، در دو بخش نیایش‌های او که آثاری کاملاً ادبی و خاطره‌ها و شرح حال‌ها‌ که جزء انواع ادبی محسوب می‌شوند، بررسی و با حکمت‌های نهج‌البلاغه ذکر شده و سپس مقایسه‌ای اجمالی بین آن‌ها صورت گرفته است. شهید چمران از چهره‌های مشهور عرصه‌ی ادبیات دفاع مقدس و نمونه‌ی عالی عارفی وارسته و انسانی کامل است، که بعد از قرآن بیشترین تأثیر را از نهج‌البلاغه و کلام امام علی(ع) پذیرفته است. او در آثارش از نهج‌البلاغه در زمینه‌های مختلف بهره برده است که از آن جمله می‌توان به برخی از مضامین اخلاقی اشاره نمود و تأثیر کلام و سیره‌ی آن امام همام را در آثار او مشاهده کرد. عمل به بایدها و پرهیز از نبایدها تنها بخشی از تعریف اخلاق بوده و لازم است به موارد دیگری نیز توجه شود. اعتقاد و ایمان راسخ، دعا و نیایش، عبادت و پرستش، شکر نعمت، عدالت‌ ورزی، تسلیم و رضا، توکل، حق‌طلبی، ظلم ستیزی، تواضع و فروتنی، احسان و نیکی، صداقت و راستگویی، علم و دانش، نظم در امور، انفاق و بخشش در راه خدا، پند پذیری، عفو و گذشت، یتیم نوازی و یاری نیازمندان، امر به معروف و نهی از منکر، نکوهش دروغ و نفاق، موضوعاتی است که در کنار بایدها و نبایدهای اخلاقی مورد نظر قرار گرفته است.

بحث از مرگ به عنوان یکی از سوالات اصلی بشر همواره مورد توجه ادیان الهی به ویژه اسلام و اندیشمندان و فلاسفه و متکلمان قرار گرفته است، و به عنوان یکی از مسائل اعتقادی در مباحث معاد مورد توجه خاص قرآن کریم و روایات ائمه معصومین (علیهم السلام) می باشد. در بینش اسلامی مرگ فعلی از افعال الهی و امری وجودی است که به صورت قانون و سنت جاوید خداوند بر جهان هستی حاکم است و شامل همه موجودات زمینی به ویژه انسانها می شود. بی شک بررسی چیستی مرگ و شناخت آن از اموری است که عقل بشر به تنهایی قادر به تشخیص و شناخت آن نیست و در این زمینه عقل با مدد وحی تا اندازه ای می تواند مرگ را تبیین کند، بر این اساس نگارنده در پنج فصل با بهره گیری از آیات و روایات و مباحث کلامی بدان پرداخته است. توضیح اینکه در فصل اول به بحث از کلیات که شامل طرح تحقیق و مفهوم شناسی لغوی و اصطلاحی است پرداخته شده و در فصل دوم بحث از مرگ و آرزوی مرگ و علل کراهت از مرگ از دیدگاه قرآن و روایات مورد تفحّص قرار گرفته و در فصل سوم بحث از مرگ اندیشی و آثار و فوائد مرگ اندیشیو صفات مرگ اندیش و راهکارهای مرگ اندیشی با تکیه بر آیات و روایات اسلامی مورد تحقیق قرار گرفته است. در فصل چهارم به بحث از حقیقت انسان و حقیقت مرگ از دیدگاه متکلمان مسلمان روی آورده و در فصل پنجم به بحث از شبهاتی که پیرامون مرگ مطرح است اکتفاء شده است.

سبک‌شناسی، از جمله علومی است که در ادبیات امروز اهمیت خاصی دارد و یکی از شیوه‌های مهم برای پی بردن به ویژگی‌های یک اثر و شناخت روش هنری پدید آورنده آن، تحلیل سبک‌شناختی آثار او و کشف و شناخت طرز تفکر، خصوصیات ادبی و فکری خالق اثر است. نکته‌ی مهم این است که میان سبک‌شناسی و دانش‌های دیگر رابطه‌ای تنگاتنگ برقرار است، علومی مانند زبان‌شناسی، تاریخ،عروض و قافیه، علم بلاغت، فلسفه و عرفان، نحو و ... که به گونه‌ای با یکدیگر در اختلاط و امتزاجند. بنابراین نتیجه‌ی حاصل از تحلیل سبک‌شناسانه‌ی یک اثر، روشن نمودن دیدگاه‌های خالق آن اثر و آشنایی با افکار و اندیشه‌ی اوست.قرآن کریم، این کلام جاوید و استوار خالق یکتا، با اسلوب و سبکی عظیم و جذّاب همچون دریائیست بی‌کران که نمی‌توان اعماقش را درک کرد. چینش دقیق حروف و کلمات و آیاتش بیانگر عظمت و اعجاز آن است و بی‌شک معانی برخاسته از چنین ساختار عظیم و ژرفی بی‌اندازه رفیع و بلیغ می‌باشد.گروهی از سوره‌های قرآن کریم که از جهت همانندی واژه‌ی آغازین به گروه هفت سوره‌ای مسبّحات معروفند، سوره‌های إسراء، حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و أعلی را در بر می‌گیرد که با تسبیح الهی آغاز شده‌اند. سوره إسراء با مصدر آن یعنی «سبحان»، سوره‌های حدید، حشر و صف، با فعل ماضی«سبّح»، جمعه و تغابن با مضارع این ریشه یعنی «یسبّح» و سوره‌ی أعلی با کاربرد فعل امر، سوره‌های با سرآغاز مشترک مسبّحات را تشکیل می‌دهند. محل نزول سوره‌‌ها با یکدیگر متفاوت است؛ اوّلین و آخرین سوره یعنی إسراء و أعلی، در مکّه و بقیه‌ی سوره‌ها در مدینه نازل شده‌اند. تفاوت حجم نیز قابل توجه است البته سوره‌های حدید تا تغابن که همگی مدنی هستند تقریباً از حجم مشابهی برخوردارند و تفاوت تنها به سوره‌های إسراء و أعلی مربوط می‌شود. کاوش در موسیقی و آوا، واژگان، ساختار نحوی، زیبایی‌های ادبی، اهداف و محتوای این گروه، با احتمال مشترک و هماهنگ بودن آن‌ها موجب پی بردن به ژرفای معنایی قرآن کریم و کشف همبستگی میان آیات و سور خواهد شد که راه‌یابی به این هماهنگی و تناسب در ساختار و مضامین این سوره‌ها به عنوان بخشی از یک سند وحیانی جاودانه و معجزه‌ی پایدار پیامبر الهی (ص) اهمیت پرداختن به این موضوع را هرچه بیشتر جلوه‌گر می‌نماید.بنابر‌این تطبیق مباحث سبک‌شناسی بر سور مسبّحات در حوزه‌ی بررسی این رساله می‌باشد که این مباحث شامل مسائل زبانی(آوا شناختی، لغوی و نحوی)، ادبی(معانی، بیان و بدیع) و محتوایی است که فصل‌ها عمدتاً بر همین ساختار شکل گرفته‌اند. از این لحاظ محتوای فصل اوّل طبق الگوی دانشگاه یزد به بیان کلیات و مقدّمات بحث می‌پردازد و فصل دوّم ابتدا مفهوم سبک و سبک‌شناسی را توضیح داده سپس سور مسبّحات را به طور کامل معرفی نموده است. پس از بیان چگونگی شاکله‌ی سوره، جایگاه نزول و اشاره‌ای به محتوای هر سوره، فضائل و آثار قرائت این سوره‌ها که در روایات ائمه اطهار به آن اشاره شده را نقل می‌کند. البته باید توجه نمود شاهد مثال‌ها در فصول مختلف عمدتاً به ترتیب سوره‌ها می‌آیند.فصل سوّم که آوا و موسیقی این سوره‌ها را بررسی می‌کند، پس از اشاره‌ای کوتاه به اسلوب صوت و آوای قرآن کریم، به طور اخص سور مسبّحات را مورد پژوهش قرار می‌دهد که بی‌تردید با توجه به نقش بزرگی که اصوات در رساندن پیام به مخاطب ایفا می‌کنند این بخش از پژوهش اهمیت ویژه‌ای دارد. در این فصل مباحث مربوط به تکرار و توازن که منجر به پدید آمدن گروهی از صنایع ادبی می‌شود، مطرح شده و با علم به وجود انواع توازن در تمام سوره‌های قرآن کریم سعی دارد تا گونه‌های توازن را از این سوره‌ها استخراج نماید. همچنین در فصل سوم توازن آوایی این سوره‌ها در قالب دو قسمت موسیقی کناری، به معنای تکرار در پایان آیه یا بند _ مانند آنچه که در شعر قافیه و ردیف و در نثر فاصله می‌نامیم _ و موسیقی درونی که عبارت از هماهنگی ترکیب کلمات و آوای صامت‌ها و مصوّت‌ها می‌باشد، مورد اهتمام واقع شده است.در فصل چهارم از حوزه‌ی صامت و مصوّت فراتر رفته، وارد سطح واژه و لغت می‌شویم و به چگونگی هماهنگی و توازن بین لغات این سوره‌ها و صنایع ادبی ایجاد شده، می‌پردازیم. مقوله‌های تکرار، سجع، جناس و... در حوزه‌ی بررسی این فصل است.فصل پنجم بر گونه‌ای دیگر از سبک‌شناسی متمرکز است که سبک‌شناسی نحوی نام دارد. قسمت اول این فصل در راستای کشف توازن نحوی، به استخراج ساختارهای نحوی با ارکان دستوری همسان می‌پردازد که این ساختارها صنایع بدیعی مانند لف و نشر، تقسیم، جمع و ... را می‌سازد. سپس چگونگی اسلوب سور مسبّحات را درحوزه‌ی نحو بررسی می‌کند، مانند انواع جملات انواع اسلوب‌های حصر و تعلیل به عنوان پرکاربردترین اسالیب که این رساله برای آن اهمیت قائل شده است. فصل ششم از دریچه‌ی زیبایی شناختی و ادبی به این سوره‌ها می‌نگرد و با مدد گرفتن از دانش بلاغت، انواع فنون بیانی مانند تشبیه، استعاره، کنایه و... و فنون بدیع معنوی مانند مطابقه، مقابله، مراعات نظیر و... از این مجموعه استخراج شده است. این پژوهش در آخرین فصل، مجموعه سور مسبّحات را در حوزه‌ی فکری و معنایی مورد بررسی قرار داده، چیستی و چگونگی ارتباطات فکری و معنایی بین آیات هر یک از این هفت سوره و میان این مجموعه سوره از دغدغه‌های این فصل می‌باشد که در راستای رسیدن به این اهداف تشابهات محتوایی این سوره‌ها روشن خواهد شد.رساله‌ی پیش رو با تلاش بی‌دریغ در جهت نائل شدن به سرمنزل مقصود که همانا افروختن چراغی بر سر راه سبک‌شناسی بخشی از سخن پروردگار متعال می‌باشد، گام نهاده است، امّا بدون شک با توجه به حوزه‌ی بررسی این پژوهش که همانا دریای بیکران کلام وحی است و هر جرعه نوشیدن از آب زلال و گوارای آن به عطش می‌افزاید. لذا درهای فعّالیت بیشتر و گسترده‌تر حولاین محور مقدس برای تمامی پژوهشگران این عرصه باز است و کوشش هرچه بیشتر آن‌ها را می‌طلبد.